Χωρίς μητέρα

Τα γυμνά κλαριά των δέντρων και τα κίτρινα φύλλα, που βρίσκονταν πεσμένα στους δρόμους, στις πλατείες και στα πάρκα, φανέρωναν μια τέλεια φθινοπωρινή εικόνα, γεμάτη από τη γλυκιά νοσταλγία του χειμώνα και μια αδιόρατη μελαγχολία για το καλοκαίρι που έφυγε…

Ήταν ένα συννεφιασμένο δειλινό του Οκτώβρη. Οι αχτίνες του ήλιου, κρυμμένες πίσω από τα γκρίζα σύννεφα, έβγαιναν πού και πού κι έστελναν γλυκά χαμόγελα στη γη, που διψασμένη λαχταρούσε τη βροχή.

Οι δυο αδερφές, η Ελένη και η Μαρίνα, διάβαζαν τα μαθήματά τους, όταν άκουσαν το γείτονα τους, το